با حضور جمعی از وکلای کانون وکلای دادگستری مرکز، نمایندگانی از وزارت بهداشت، سازمان غذا و دارو و انجمن‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد حامی بیماران خاص، نشست « بررسی آثار تحریم بر حق سلامت » به میزبانی کانون وکلای دادگستری مرکز برگزار شد.
در این نشست در سه پنل، از منظر حقوقی، وزارت بهداشت و انجمن‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد حامی بیماران خاص، تاثیر تحریم‌های یکجانبه آمریکا بر سلامت مردم ایران مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
حجت الاسلام و المسلمین سید حمیدرضا هاشمی گلپایگانی، مدیرعامل خانه ای بی در سخنرانی خود در این نشست گفت: به عنوان فردی که فرزندم ۱۸ سال است به بیماری ای بی یا پروانه ای مبتلا است باید بگویم که دولت های گذشته، اصل و فرع این بیماری را رد می کردند، ۱۰ روز پیش هم در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس که حضور یافتم، اعداد و ارقامی گفته شد که از درد من و فرزندم، چیزی کم نمی کرد و سال گذشته اگر ۲۶۰ میلیارد تومان برای بیماران خاص در نظر گرفته بودند، امسال به ۱۵۰ میلیارد تومان کاهش پیدا کرده است.
وی تصریح کرد: بیماری ای بی، بسیار طاقت فرسا است و بیمار و اطرافیان را بسیار عذاب می دهد. فرزند من شنوایی اش را از دست داده و این بیماران بینایی خود را از دست می دهند و انگشتان دست و پای آنها به هم می چسبد و بدن بیمار، زخم می شود و برای نوشیدن یک لیوان آب، باید ساعت ها تلاش کنند. فاطمه السادات دختر من ۱۸ سال سن دارد، اما ۱۷ بار عمل مری انجام داده است. من معنی تحریم را متوجه نمی شوم و به من هم ارتباطی ندارد. البته هیچ کدام از ما با انقلاب اسلامی و اسلام، مشکلی نداریم.
حجت الاسلام و المسلمین هاشمی گلپایگانی افزود: بیمار ای بی به پانسمان زخم نیاز دارد. در اردیبهشت ماه، هر یک از این پانسمان ها ۲۵۰ هزار تومان هزینه داشت و فرزند من به ۱۰ پانسمان نیاز دارد، اما در حال حاضر این پانسمان به دلیل تحریم در کشور وجود ندارد. البته وزارت بهداشت در این راستا تلاش های بسیار زیادی داشته، اما تحریم برای من دردی را دوا نمی کند و نمی توانم به فرزندم بگویم به زخمت بگو خونریزی نداشته باشد تا تحریم برطرف شود. چرا می خواهیم همه مشکلات را به گردن آمریکا بیندازیم؟ مسائل مبادلات پولی و بانکی، راهکارهایی دارد، اما در بسیاری از موارد، خودمان را تحریم فرهنگی می کنیم. ما در کشور فقر مالی نداریم بلکه فقر فرهنگی داریم و خودمان در بسیاری از موارد، به تحریم ها دامن می زنیم.
مدیرعامل خانه ای بی تاکید کرد: اگر فرزند من مبتلا به بیماری ای بی بود، مانند خیلی از همکاران خودم می گفتم امیدوارم شفا پیدا کند اما من درد دارم که پای این کار ایستاده ام چون چندین سال در گوشه ای غذا خوردم به این دلیل که بیماران ای بی باید غذای میکس شده میل کنند. البته اگر خانواده های آنها برنج، گوشت و پول داشته باشند و به عنوان یک پدر چطور می توانم ببینم که فرزندم نمی تواند غذا بخورد و من غذا بخورم؟ مقام معظم رهبری می فرمایند که می خواهیم اگر کسی بیمار شد به جز رنج بیماری رنج دیگری نداشته باشد، آیا واقعا به این فرمایش عمل می شود؟ من سیاسی نیستم، اما وزیری که به خوبی در حال کار کردن برای مردم بود را چرا اذیت کردند؟
وی اضافه کرد: ۳۶ دوره پانسمان زخم بیماران مبتلا به ای بی، به همت وزیر سابق بهداشت به صورت رایگان در اختیار بیماران قرار گرفت و این بیماری در این دولت به عنوان بیماری خاص شناخته شد، پس چرا باید کاری کنیم که وزیر بهداشت، استعفا دهد؟ این چه ارتباطی به تحریم دارد؟ از وکلا می خواهم از هر راهی که بلد هستند به خاطر مردم ایران در مورد تحریم های دارویی و مبادلات مالی اقدامی انجام دهید و راهکارهای صحیح حقوقی را به ما نشان دهید. من چیزی به جز پانسمان زخم نمی خواهم، اما به بیماران نمی توانم بگویم صبر کنید چون گرفتار تحریم هستیم.
