آنگاه که صدای یک پروانه بلندتر از درد می‌شود
بــا هنر بیمــاران آشنــا شویــد
آمنه می‌گوید بزرگ‌ترین آرزویش این است که جامعه بیشتر بیماری ای‌بی را بشناسد
آمنه، دختر جوان پروانه‌ای ما، نه با زخم‌هایش شناخته می‌شود… بلکه با استعداد، اراده و صدایش. ساز ترمین را با همان دستان زخمی می‌نوازد؛ نه برای فرار از رنج، بلکه برای ساختن رؤیایی که حقش است. هر نتِ موسیقی‌اش یعنی: «من فقط یک بیمار نیستم… من می‌توانم بدرخشم.»
آمنه می‌گوید بزرگ‌ترین آرزویش این است که جامعه بیشتر بیماری ای‌بی را بشناسد، تا او و دیگر پروانه‌ها بتوانند در مدرسه، دانشگاه، محل کار و زندگی آن‌طور که شایسته‌اند دیده شوند، پذیرفته شوند و دوست داشته شوند. ما به این دختر پر از استعداد افتخار می‌کنیم… و باور داریم روزی روی صحنه‌های بزرگ با همان لبخند همیشگی خواهد درخشید. اگر امروز صدای آمنه را شنیدید، این پست را بازنشر کنید تا مردم بیشتری با خانه ای‌بی و بیماری پروانه‌ای آشنا شوند. تا هیچ پروانه‌ای بخاطر زخم‌هایش از رؤیاهایش عقب نماند.
اخــــبار و مقــــالات مرتبــــط
بـــا مـــا همـــراه خواهـــید بـــود
