روایت ایستادگی و مهربانی در روزهای جنگ ۱۲ روزه
در روز چهارشنبه ۱۶ مهرماه ۱۴۰۴، سالن شماره ۷ پردیس سینمایی باغ کتاب تهران میزبان جمعی از خیرین، فعالان اجتماعی، اصحاب رسانه و دوستداران انسانیت بود تا شاهد آیین رونمایی از مستند “چشمهای نگران، زخمهای منتظر” باشند؛ مستندی تأثیرگذار که به روایت خدمات خانه ایبی در طول جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی […]
در روز چهارشنبه ۱۶ مهرماه ۱۴۰۴، سالن شماره ۷ پردیس سینمایی باغ کتاب تهران میزبان جمعی از خیرین، فعالان اجتماعی، اصحاب رسانه و دوستداران انسانیت بود تا شاهد آیین رونمایی از مستند “چشمهای نگران، زخمهای منتظر” باشند؛ مستندی تأثیرگذار که به روایت خدمات خانه ایبی در طول جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران میپردازد.
مراسم رأس ساعت ۱۶ با اجرای دکتر یازرلو، مجری و پژوهشگر شناختهشده رسانه آغاز شد. او با بیانی شیوا و احساسی، ضمن خوشآمدگویی به حاضران، درباره ضرورت ساخت مستندی با موضوع خدمات خانه ایبی در دوران بحران سخن گفت.
یازرلو تأکید کرد که «خانه ایبی» تنها یک مؤسسه خیریه نیست، بلکه نمادی از انسانیت، مهربانی و ایثار در روزهای سخت است. او گفت:
«وقتی همه چشمها نگراناند و دلها از ترس و التهاب پر است، هنوز کسانی هستند که در سکوت و بیادعایی، زخمهای دیگران را مرهم میگذارند. خانه ایبی در روزهای جنگ، همان نقطهی روشن امید برای کودکان پروانهای و خانوادههایشان بود.»
پس از سخنان ابتدایی مجری، دکتر یازرلو از دکتر علیرضا محمدی، نویسنده و کارگردان مستند «چشمهای نگران، زخمهای منتظر» دعوت کرد تا روی صحنه بیاید. دکتر محمدی در سخنرانی خود با اشاره به روند ساخت مستند گفت:
«این اثر حاصل ساعتها گفتوگو، تحقیق و مشاهده از نزدیک فعالیتهای شبانهروزی خانه ایبی در روزهای پرالتهاب جنگ است. ما میخواستیم نشان دهیم که حتی در زمانی که صدای آژیر خطر میپیچید، چراغ امید در خانه ایبی خاموش نشد.»
او افزود که ساخت این مستند تنها برای ثبت یک رویداد نبوده، بلکه تلاشی است برای انتقال پیام انسانیت و مهربانی به نسل آینده. دکتر محمدی توضیح داد که در خلال ۵۵ دقیقهی این مستند، تلاش شده تا چهرهی واقعی قهرمانانی نشان داده شود که بدون سلاح، اما با عشق و ایمان، در برابر سختیها ایستادند.
در ادامه مراسم، حجتالاسلام والمسلمین سید حمیدرضا هاشمی گلپایگانی، موسس و مدیرعامل خانه ایبی، با استقبال گرم حاضران روی صحنه آمد. سخنان ایشان یکی از بخشهای تأثیرگذار این مراسم بود.
مدیرعامل خانه ایبی با اشاره به سختیهای روزهای جنگ ۱۲ روزه گفت:
«در آن روزها، صدای آژیر و انفجار از دور به گوش میرسید، اما ما در خانهایبی با صدای گریهی کودکی روبهرو بودیم که زخمهایش نیاز به پانسمان داشت. اینجا جایی نبود برای ترسیدن؛ جایی بود برای ایستادن. ما به خودمان یاد دادیم که اگر یک پرستار در خانه ایبی حاضر است، یعنی هنوز زندگی ادامه دارد.»
او از کارکنان خانه ایبی که در آن روزها با وجود تهدیدها و کمبود امکانات به فعالیت ادامه دادند، بهعنوان «فرشتگان زمینی» یاد کرد و افزود:
«ما وظیفه داشتیم چراغ امید را روشن نگه داریم، حتی اگر برق شهر خاموش بود. بیماران پروانهای نمیتوانند منتظر پایان بحران بمانند؛ زخمهایشان هر روز پانسمان میخواهد و این مسئولیت ماست که اجازه ندهیم دردشان بیپاسخ بماند.»
پس از پایان سخنرانیها، چراغهای سالن خاموش شد و مستند «چشمهای نگران، زخمهای منتظر» برای نخستین بار بر پرده سالن شماره ۷ باغ کتاب به نمایش درآمد. این مستند ۵۵ دقیقهای، با تصاویری واقعی و مصاحبههایی از بیماران، خانوادهها، پزشکان و پرسنل خانه ایبی، روایتی مستند و انسانی از مقاومت در برابر بحران را ارائه میداد.
در این اثر، بیننده با چهرههایی روبهرو میشود که هر کدام داستانی از درد و صبوری دارند. نوجوانی که با وجود زخمهای دردناک همچنان درس میخواند؛ مادری که از دل ترس موشکها تنها به فکر پانسمان فرزندش است؛ و پرستاری که در تاریکی شب، جعبه دارو را در آغوش میگیرد تا مبادا درمان کودکی قطع شود.
هدف از تولید این مستند تنها نمایش سختیها نبود، بلکه بازتابی از روح انساندوستی، تلاش جمعی و ایمان به مسئولیت اجتماعی بود. در روزگاری که بسیاری بهدنبال نجات خویشاند، کارکنان خانهایبی بهدنبال نجات دیگران بودند.
خانه ایبی در طول جنگ ۱۲ روزه با وجود خطرات متعدد، خدمات خود را به بیماران قطع نکرد؛ ارسال پانسمانها و داروها ادامه یافت، پیگیریهای درمانی متوقف نشد و ارتباط مداوم با خانوادههای بیماران برقرار ماند. همهی این فعالیتها به شکل مستند در فیلم ثبت شده تا جهانیان بدانند مهربانی حتی در میان آوار هم زنده است.
ساخت مستندهایی چون چشمهای نگران، زخمهای منتظر بخشی از رسالت فرهنگی خانهایبی است. این مؤسسه که سالهاست در زمینهی حمایت از بیماران پروانهای (EB) فعالیت میکند، باور دارد که ترویج فرهنگ همدلی و آگاهیبخشی نسبت به این بیماری، به اندازهی تأمین دارو و پانسمان اهمیت دارد.
با تولید آثار هنری و فرهنگی، خانه ایبی تلاش دارد تا مردم و جامعه جهانی را نسبت به نیازها، رنجها و تواناییهای بیماران پروانهای آگاه سازد. این مستند نیز گامی در همین مسیر است؛ تا نشان دهد که بیماران ایبی تنها نیازمند ترحم نیستند، بلکه الهامبخشاند؛ قهرمانانی که با پوست زخمی، اما با دل استوار، زندگی را معنا میکنند.
در پایان مراسم، از دکتر علیرضا محمدی (نویسنده و کارگردان مستند)، دکتر یازرلو (مجری مراسم)، تیم تولید، و پرسنل خانه ایبی که در تهیه و اجرای پروژه نقش داشتند، تقدیر به عمل آمد. همچنین از تمامی خیرین و حامیانی که در دوران بحران و پس از آن، با حمایتهای خود باعث تداوم فعالیت خانهایبی شدند، قدردانی شد.
آیین رونمایی از مستند «چشمهای نگران، زخمهای منتظر» نه تنها یک مراسم فرهنگی، بلکه یادآور تعهد خانه ایبی به رسالت انسانی خود است؛ رسالتی که در آن «امید»، حتی در میان سختترین شرایط، زنده نگه داشته میشود.
خانه ایبی با برگزاری این رویداد، بار دیگر نشان داد که در کنار خدمات درمانی و حمایتی، به گسترش فرهنگ نوعدوستی و مستندسازی از رنج و مقاومت بیماران پروانهای نیز پایبند است. این اثر تصویری از حقیقتی است که هرگز نباید فراموش شود:
در روزهایی که جنگ زخم میزند، مهربانی هنوز مرهم است.
بـــا مـــا همـــراه خواهـــید بـــود