علیرضا: نمی خوام مردم ناراحت بشن …

امیدی که با شما زنده می ماند

خانه ای بی

امید را به بیماران پروانه ای هدیه کنیم …

گاهی درد آنقدر بزرگ است که حتی زبان هم از گفتنش عاجز می شود …

علیرضا پسر جوانی از ملایر ، که وقتی خواست از سختی هایش بگوید سکوت کرد و فقط گفت : نمی خوام مردم ناراحت بشن…

اما حقیقت این است که درد ، فقط وقتی کم می شود که دست در دست هم بگذاریم ! امروز در مسیر درمان کنار علیرضای عزیز خواهیم بود ؛ متاسفانه پزشکان تصمیم گرفتند که پای او را قطع کنند…

ولی اینجا پایان راه نیست ! با همت و حمایت شما حامیان بزرگوار پروتز برای او تهیه خواهیم کرد تا علیرضا همچنان روی پاهایش بایستد. و با امید به زندگیش ادامه دهد.

موضوعات مرتبط

با این مقاله مطالعه کنید

اخــــبار و مقــــالات مرتبــــط

بـــا مـــا همـــراه خواهـــید بـــود