غزل‌‌خوانی زینب در دل روستای بی‌صدا

در دل روستایی دورافتاده در جنوب کرمان، دختری زندگی می‌کند که صدایش از دیوارهای کوچک خانه‌اش فراتر می‌رود.

زینب، نوجوانی که پدر و مادر با او نیستند… اما قلبش، پر از واژه‌های ناب ادبیات است. با مادربزرگی مهربان روزگار می‌گذراند و هر روز با زخم‌های بیماری پروانه‌ای و زخم‌های زندگی می‌جنگد. پیاده به مدرسه می‌رود و دلش به امید بیت های غزلیاتی که در مدرسه می‌خواند، خوش است وقتی غزل می‌خوانَد، انگار غم و امید را با هم به گوش‌مان می‌رساند. این‌جا، جایی‌ست که یک لبخند می‌تواند معجزه کند و دست‌های مهربان شما می‌تواند آینده‌ای تازه بسازد.

پی نوشت: ویدئو مربوط به سفر استانی مدیرعامل خانه ای بی به مناطق محروم جنوب استان کرمان، اسفند ۱۴۰۳