قصه ی زخم من !
بــامشکــلات بیمــاران آشنــا شویــد
وقتی دردِ زخم، کمتر از دردِ بیتوجهی است
وقتی دردِ زخم، کمتر از دردِ بیتوجهی است
اینجا خانه محمدرضاست؛ نوجوانی از بچههای EB در شهر قم. زخمهایی که بر تن محمدرضاست، نتیجهی یک بیماری ژنتیکی نیست… نتیجهی بیتوجهی و نبود حمایت از این بیماران است. حرفهای تلخی در این ویدئو گفته میشود .دردِ دلی از زبان پدری که بچهی خودش را با همین زخمها دیده و حالا با دیدن محمدرضا، دلش آتش میگیرد.
یک سؤال ساده:
اگر فرزند یک مسئول هم EB داشت،باز هم وضعیتش همین بود؟
باز هم با کمبود دارو، نبود خدمات، نبود پانسمان و بیتوجهی رها میشد؟!
ما شاهد این بیعدالتی هستیم ما صدای این بچهها خواهیم بود.
ودیو مربوط به سفر استانی مدیرعامل خانه ایبی به جنوب استان قم – اسفند ۱۴۰۳
اخــــبار و مقــــالات مرتبــــط
بـــا مـــا همـــراه خواهـــید بـــود
مشاهده آرشیو
