بــامشکــلات بیمــاران آشنــا شویــد
در نگاه اسلام یتیمنوازی تنها یک عمل انسانی نیست بلکه نشانهای از ایمان و اخلاق الهی است. یتیم به کودکی گفته میشود که پیش از رسیدن به بلوغ پدر خود را از دست داده و نیازمند حمایت مادی و عاطفی جامعه است. قرآن کریم در آیات متعددی از یتیم یاد کرده و پیامبر اکرم(ص) نیز […]
در نگاه اسلام یتیمنوازی تنها یک عمل انسانی نیست بلکه نشانهای از ایمان و اخلاق الهی است. یتیم به کودکی گفته میشود که پیش از رسیدن به بلوغ پدر خود را از دست داده و نیازمند حمایت مادی و عاطفی جامعه است. قرآن کریم در آیات متعددی از یتیم یاد کرده و پیامبر اکرم(ص) نیز مهربانی با یتیمان را همسنگ عبادت دانستهاند در ادامه با خانه ای بی همراه باشید.
اسلام دینی است که بر پایهی عدالت، رحمت و مسئولیت اجتماعی بنا شده است. در این دین سرنوشت انسان تنها به عبادات فردی گره نخورده بلکه به میزان توجه او به نیازمندان و بیپناهها نیز وابسته است. یتیمنوازی جایگاهی ویژه در دین اسلام دارد زیرا یتیم نماد آسیبپذیری و بیپناهی در جامعه است و مهربانی با او نشانهی قلبی مومن و انسانی خداجو به شمار میرود.
قرآن کریم در آیات متعددی بر حفظ حقوق یتیمان و نیکی به آنان تاکید کرده است. در سوره نساء آیه ۱۰، خداوند بهصراحت هشدار میدهد که کسانی که اموال یتیمان را به ناحق میخورند در حقیقت آتش در شکم خود میریزند عبارتی که نشان از حساسیت شدید اسلام نسبت به حقالناس و حق یتیمان دارد.
در سوره ضحی نیز خداوند با یادآوری دوران کودکی پیامبر(ص) میفرماید: أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى یعنی آیا تو را یتیم نیافت و پناه نداد؟ این آیه نه تنها بیانگر لطف الهی به پیامبر است بلکه پیامی اخلاقی در خود دارد: هرکس روزی نیازمند بوده باید امروز پناه دیگران شود.
بر اساس این آموزهها یتیمنوازی تنها یک کار خیر نیست بلکه امتحان ایمان و عدالت اجتماعی در نگاه قرآن است.
در منابع حدیثی شیعه و سنی دهها روایت درباره جایگاه یتیم و پاداش رسیدگی به او وجود دارد. پیامبر اکرم(ص) فرمودهاند:
من کفَلَ یتیماً من المسلمین حتی یستغنی، أوجب الله له الجنة
هر کس سرپرستی یتیمی از مسلمانان را تا بینیاز شدن او بر عهده گیرد، بهشت بر او واجب میشود.
در روایت دیگری آمده است بهترین خانه در میان مسلمانان خانهای است که در آن یتیمی مورد احترام قرار گیرد.
این احادیث نشان میدهد که یتیمنوازی تنها یک اقدام اجتماعی نیست بلکه راهی برای تقرب به خداوند و جبران خلاء های روحی در جامعه است. در نگاه روایات بیتوجهی به یتیمان نهتنها بیعدالتی، بلکه نشانهی قساوت قلب معرفی شده است.
رفتار با یتیم در سیرهی پیامبر اسلام و اهل بیت(ع) همواره با نهایت عطوفت همراه بوده است. پیامبر(ص) خود شخصاً با یتیمان همغذا میشدند و دست محبت بر سرشان میکشیدند. امام علی(ع) نیز در نهجالبلاغه میفرمایند:
الله الله فی الأیتام، فلا تُغبّوا أفواههم، و لا یضیعوا بحضرتکم
یعنی از خدا بترسید دربارهی یتیمان؛ مبادا گرسنه بمانند یا در کنار شما بیپناه شوند.
ائمه(ع) با تاکید بر محبت تربیت و احترام به یتیم این رفتار را بخشی از ایمان و اخلاق اجتماعی دانستهاند. در واقع، اسلام از مسلمان میخواهد به جای ترحم مقطعی، مسئولیتپذیری پایدار نسبت به یتیمان داشته باشد.
مهربانی با یتیم از زیباترین جلوههای ایمان و انسانیت است. در منابع دینی یتیمنوازی تنها یک رفتار نیک اجتماعی نیست بلکه عبادتی است که پاداش آن در دنیا و آخرت وعده داده شده است. قرآن کریم و سخنان معصومین(ع) هر دو بر این نکته تاکید دارند که رسیدگی به یتیم دل انسان را پاک میکند و درهای رحمت الهی را به روی او میگشاید.
قرآن کریم در آیات گوناگون رسیدگی به یتیم را در کنار نماز زکات و احسان به والدین قرار داده است؛ نشانهای از جایگاه والا و اثرگذاری آن در ساختار ایمان. خداوند در سوره بقره، آیه ۲۱۵ میفرماید:
آنچه انفاق میکنید برای پدر و مادر خویشاوندان، یتیمان، نیازمندان و در راهماندگان است.
این آیه نشان میدهد که کمک به یتیم، همسنگ عبادتهای بزرگ است.
در روایات نیز آمده که یتیمنوازی سبب جلب رزق، آرامش درونی و برکت در مال میشود. امام صادق(ع) فرمودهاند: هر که دستی بر سر یتیم نهد، به هر مویی که زیر دستش گذرد خداوند نوری در دل او میآفریند.
از منظر اخروی نیز پاداش یتیمنوازی فراتر از عمل ظاهری آن است چرا که خداوند وعده داده چنین انسانهایی را در روز قیامت در زمرهی مقربان خود قرار دهد.
محبت به یتیم تنها تامین نیاز مادی نیست اثری عمیق بر روح و جان انسان دارد. کسی که دل یتیمی را شاد میکند در حقیقت قلب خود را از غبار قساوت میزداید. در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) آمده است:
اگر میخواهی دلت نرم شود یتیمی را سیر کن و دست بر سرش بکش.
این سخن نشان میدهد که محبت به یتیم تمرینی برای مهربانی و بازگشت به فطرت انسانی است. از نگاه عرفانی، یتیمنوازی پلی است میان بنده و پروردگار زیرا در دل یتیم اثر حضور خداوند نمایان است.
انسانی که به یتیم نیکی میکند، در واقع به خداوند نزدیکتر میشود زیرا رحمت او در وجود چنین فردی تجلی پیدا میکند.
یکی از زیباترین وعدههای پیامبر اکرم(ص) درباره سرپرستی یتیم است. آن حضرت فرمودند:
من و سرپرست یتیم در بهشت همچون دو انگشت کنار هم خواهیم بود.
این روایت بالاترین پاداشی است که برای یک عمل انسانی ذکر شده است. نزدیکی به پیامبر در بهشت تنها نصیب کسانی میشود که نه از سر ترحم زودگذر بلکه با نیت الهی یتیمی را سرپرستی کرده و تا رشد و استقلال او همراهیاش کردهاند.
در حقیقت اسلام سرپرستی یتیم را نوعی خلافت الهی در زمین میداند یعنی انسان در جایگاهی قرار میگیرد که به فرمان خدا، پناهِ بیپناهان میشود.
خیریه خانه ای بی یکی از مراکز معتبر است که شما میتوانید نذورات خود را از طریق بخش پرداخت صدقه آنلاین نذورات و صدقات خود را پرداخت کنید.
بـــا مـــا همـــراه خواهـــید بـــود