گزارش سفرهای استانی ۱۴۰۱ – دزفول

هر گوشه‌ای از خاک ایران برای همه ما مقدس است اما در میان تمام این مناطق، جنوب ایران جور دیگری عطر دفاع و ایستادگی دارد. محال است ایرانی باشی و در کوچه و خیابان های دزفول قدم بزنی و با دیدن نخل های سربه فلک کشیده اش، دلت به سال های دور نرود. آری این بار میهمان مردم گرم جنوب بودیم، میهمان دزفول، فتح المبین، میهمان خوزستان. در این سفر با پروانه های زیادی ملاقات کردم، بچه های هنرمند و با استعدادی که اگر چه به خاطر بیماری ای بی و مشکلات ناشی از آن حتی به سختی می توانستند مدادشان را در دست بگیرند اما چشمه جوشان استعدادشان هنوز می جوشید…
افسوس و صد افسوس که در بیشتر مناطق روستایی بچه های ای بی از نعمت مدرسه رفتن محروم هستند و این مطالبه جدی و به حق ما از آموزش و پرورش است که عدالت اجتماعی را برای این بیماران نیز برقرار کنند چرا که هوش و استعداد بچه های پروانه ای مثال زدنی است و این را می توان از نقاشی ها و طراحی هایی که این بچه ها با دستان بسته کشیده اند فهمید…
حق خوزستان، حق دزفول و تمام استان های جنوبی بسیار بیشتر از این هاست و ای کاش برخی مسؤلین که با فداکاری همین مردم امروز برسر کارند بیدار شوند و خوزستان را، جنوب را دریابند و ما همچنان به آینده امیدواریم…
پ.ن: تصاویر مربوط به بازدید مدیر عامل خانه ای بی از جنوب کشور می باشد.

دزفول – خانه طاها

طاها الان هشت ساله هست و با شرایط سختی که داره ولی خیلی قشنگ نقاشی میکشه

دزفول منطقه صفی آباد- خانه دانیال

دانیال ۲۰ ساله هست و خیلی قشنگ طراحی میکنه

خانه معصومه عزیز در منطقه فتح المبین روستای دوسلق